Minion en nog een vrolijke vogel

Laatst kwam er een vraag voorbij wie een kaart naar een jarig jongetje wilde sturen, hij werd 8 jaar. Ik vroeg waar het mannetje van houdt, dat was ondermeer "Minions". Op Pinterest kwam ik een leuk voorbeeld tegen, het was niet moeilijk om zoiets te maken, maar het resultaat is wel erg leuk.

Voor een jarige man die een dwergpapegaaitje heeft, maakte ik ook een verjaardagskaart. Helaas was ik toen een beetje inspiratieloos, de kaart kwam moeizaam tot stand. Uiteindelijk is hij toch best aardig geworden, het komt in ieder geval uit een goed hart, zullen we maar denken.

Vandaag doe ik weer mijn kluskleren aan; de zoon die nog thuis woont wil zijn kamer veranderen en dat doen we samen. Het is voor hem allemaal nieuw dus er zijn veel leermomenten. Leuk om samen mee bezig te zijn. 😊

Sinds 2008

In april waren Remco en ik 12 jaar samen. Nou ja, samen.... we hebben elkaar inmiddels al dik 2 maanden niet gezien, maar dat terzijde. Natuurlijk maakte ik een lieve "kaart" voor Remco,het werd een soort kijkkastje met verliefde vogeltjes. Die vogeltjes komen uit een stempelsetje gevlogen (waar ze overigens nog niet verliefd zijn), ik kleurde ze dit keer met stiften om ze extra heldere kleuren te geven.

De kaart is in laagjes opgebouwd, met dezelfde basis als de kaart voor Pauline, alleen nu met een laagje meer. Hij kan gewoon plat verstuurd worden.
Ik vind hem leuk, Remco gelukkig ook 😊

Welkom thuis!

Ja hoor, mijn ouders zijn veilig en wel thuis, zo fijn!
Dank jullie wel voor het meeleven.
Terwijl zij onderweg waren, heb ik hun huis volgezet met bloemen en gepoetst zodat mijn moeder dat niet ook nog moet doen op korte termijn, eerst maar rustig bijkomen.

Aan de meeste bossen bloemen hing ik labels die mijn jongste zoon heel mooi had gekalligrafeerd, helaas ben ik vergeten daar een foto van te maken.
Aan een hangplant voor buiten maakte ik een eenvoudig labeltje:

Gewoon, met een stempeltje die ik had ingekleurd met potlood, achterop de afzenders. Wel een toepasselijk afbeeldinkje vond ik.
Zelf gaf ik een mooie orchidee, daar zette ik een gezellig Hollands kaartje bij.

Ik maakte nog een pan bami voor ze, zodat ze een goede warme maaltijd hadden bij thuiskomst. De welkomstactie was geslaagd 😊
Ik heb ze nog niet in levende lijve gezien, dat komt ook nog wel, al zal dat voorlopig op gepaste afstand zijn en zeker zonder geknuffel, zoals wij allen met elkaar om dienen te gaan. Voor mensen afkomstig uit Italië zijn geen extra regels meer zoals quarantaine, dat is fijn.

Het wordt tijd dat ik weer eens de haaknaald ter hand ga nemen, ik heb al weken niets gedaan op dat gebied. Ik heb ook niet echt een project liggen, op een vest-in-de-maak na, dat is een tussendoor projectje, dat ik onder bepaalde omstandigheden ter hand neem.
Ik heb dus nog niets gehaakt te laten zien. Wel nog wat vergeten kaarten, dat is voor een volgende keer.

Moederdag

Voor moederdag maakte ik een kaart voor mijn schoonmoeder, ik gebruikte weer de sketch van de Egel en link deze kaart bij challenge 99

Helaas is de foto niet zo best, ik kreeg steeds zo'n overheersende roze gloed.
De kaart werd erg gewaardeerd, altijd fijn.
Mijn schoonmoeder maakt ook zelf kaarten, vooral met 3D plaatjes. Dat 3D knippen kan ze zo goed, terwijl ze toch de respectabele leeftijd van 90 jaar heeft. Ik ben helemaal niet goed in knippem, zeker als het zo gedetaileerd is. Mijn schoonmoeder weet dat en heeft voor mij 3 plaatjes zo mooi opgebouwd, ik hoef ze alleen nog maar op een kaart te plakken. Kijk eens hoe knap gedaan!

Ik ben er heel blij mee!

Mijn eigen moeder stuurde ik ook een kaart.

Deze foto heeft weer een andere gloed, een beetje paarsig. Nou ja, een goede fotograaf zal ik nooit worden.
Ook deze kaart is goed ontvangen in Italië.
Als alles meezit, komen mijn ouders komend weekend thuis, wat zal dat fijn zijn!

Met moederdag ben ik zelf ook flink in de watten gelegd. Van mijn jongste kreeg ik knutselspullen en van mijn oudste en zijn vriendin kreeg ik een mooie tuinplant en een uitnodiging voor een lunch wanneer dat weer goed mogelijk is. Wat een lieverds heb ik toch op de wereld gezet :-)

Portfolio

Een week of twee geleden kreeg ik een mailtje, waar ik eerst nogal sceptisch over was. Er werd gevraagd of ik wilde samenwerken.
Nu had ik net een vervelende ervaring op internet (gelukkig tot dusver zonder nare gevolgen), dus mijn eerste reactie was een "nee" (dat mailde ik niet direct terug, liet het even links liggen). Maar mijn nieuwsgierigheid won en ik ben eens op de website van fotofabriek.nl gaan kijken. Ik ben niet thuis in de wereld van fotoboeken maken, maar de website zag er zeer professioneel en betrouwbaar uit. Ik mailde voorzichtig terug dat ik wel wilde weten wat de samenwerking zou inhouden. Het bleek dat ik helemaal gratis een hardcover A4 fotoboek met 24 pagina's mocht maken en bestellen, in ruil voor dit blogbericht. Huh? Dat was toch te mooi om waar te zijn? Mijn zoon vertelde mij dat bedrijven dat alleen doen wanneer ze zeker weten dat ze een goed product afleveren, tsja, daar zit natuurlijk wel wat in.

Maar ik had nog nooit een fotoboek gemaakt, wat moest ik als onderwerp nemen? Ik kreeg de beschikking over 24 pagina's, dat zijn behoorlijk wat foto's!
Opeens wist ik het: ik wilde een fotoboek van mijn haakwerk! Voor mijzelf (het gebeurt mij nog weleens dat iemand zegt: "kijk, die heb ik ook nog" en ik dus echt niet meer weet dat ik dat ooit gemaakt heb, oeps!), maar ook om aan anderen te laten zien, want veel creaties heb ik niet meer.

Enfin, ik toog weer naar de website, koos "fotoboek maken", klikte op "ontwerp je fotoboek", koos voor "online editor" (ik doe alles met mijn tablet), selecteerde "hardcover", "A4 staand" en het feest kon beginnen!
Ondanks dat ik nog nooit zoiets gedaan had en op dit gebied vrij snel denk "dat kan ik niet", kon ik direct aan de slag. Heel knap gedaan, alles wijst zich vanzelf.
Veel werk was het wel, maar gelukkig werd mijn werk steeds opgeslagen.
Eenmaal af moest ik mijn bestelling in het winkelwagentje plaatsen en mailen dat ik klaar was, Linda van Fotofabriek zou mijn bestelling afronden.
En toen lag het boek (zeer snel) op mijn mat....
Wauw, wat is 'ie mooi geworden!
Natuurlijk zijn er dingen die beter konden, maar dat kwam allemaal door mijn onervarenheid, het zijn leerpuntjes voor mij. Zoals het feit dat op veel foto's mijn blognaam staat, ik had veel originele foto's weggegooid om geheugen te sparen met het idee dat ik het toch nooit meer nodig zou hebben.

De kaft, lastig te fotograferen door de glans, maar zo mooi!

De achterkant

Gaaf hè? Niet alle foto's zijn mooi scherp, maar dat komt doordat het oudere foto's zijn en ik geen goede fotograaf ben.

Ik ben er echt superblij mee! Als dat niet zo was had ik dat ook geschreven, maar het is wel zo.
Ik kan jullie dit bedrijf echt aanraden.

Wat trouwens nog wel grappig was, toen het boek in productie was, kreeg ik korte filmpjes van het productieproces toegestuurd, waarin mijn eigen fotoboek te zien was.

Dank jullie wel Fotofabriek voor de samenwerking, jullie hebben mij hiermee erg blij gemaakt!

Rond

Dank jullie wel voor de lieve reacties op mijn vorige bericht. Zo leuk dat er zelfs een bekende van de ontvanger en de ontvanger zelf hebben gereageerd 😊 Maar ik ben niet de weldoener, dat is de ontvanger, die verdient minstens een postzak vol!

Op naar de volgende kaart.
Ik zag bij Ger Janne en Miranda zulke leuke kaarten, zoiets wilde ik ook wel maken. Ze waren gemaakt aan de hand van de sketch die de nieuwe challenge vormt van Hobbywinkel de Egel.
Ik maakte alvast een verjaardagskaart die ik binnenkort nodig heb.

Deze kaart link in bij challenge 99 van de Egel.
Het zal me niets verbazen als er nog een kaart met dezelfde opbouw, maar andere kleuren/designs, volgt, ik heb namelijk al een idee.

Voor een motor-panda

Een facebook-vriend van mij heeft het nu niet makkelijk; hij is COPD-patiënt en is daardoor aan huis gekluisterd ivm het coronavirus. Dit te lezen ging mij erg aan het hart, daar deze man altijd voor anderen klaar staat. Zo heeft hij een motor met zijspan waarmee hij zoveel mogelijk aan georganiseerde tochten voor gehandicapten meedoet om de mensen een onvergetelijke dag te bezorgen en hij onderhoudt heel veel contacten met mensen die anders eenzaam zijn of minder goed mee kunnen komen in de maatschappij.
Wat ik zelf nooit vergeten zal, is dat hij ruim 10 jaar geleden helemaal vanuit de regio Rotterdam naar Hoorn reed om mij in het ziekenhuis te bezoeken, maar ik liep hem mis omdat ik eerder die dag ontslagen was. Ik wist totaal niet dat hij zou komen en hoorde het achteraf van hem. Ik heb hem nog nooit ontmoet en toch maakte hij zo'n rit voor mij om de ziekenhuisopname wat kleur te geven. Het is zo'n bijzondere man!

Ik weet dat zijn bijnaam "Panda" is, soms heeft hij zo'n grote knuffelpanda achterop de motor. Daarom vond ik het leuk om een panda-sleutelhanger voor hem te haken.

En natuurlijk een kaartje erbij, waarop ik zijn liefhebberijen (voor zover bij mij bekend) probeerde te verwerken. Hij houdt van motorrijden, ik zag hem op een foto eens zo'n vestje dragen, muziek en fotograferen. En natuurlijk moest er ook een panda op.

Ik hoop dat ik nu een beetje kleur heb kunnen geven aan zijn situatie.

Gelukkig gaat het met mijn vader steeds een beetje beter, het blijft lastig dat ze zo ver weg zijn. Hopelijk duurt het niet al te lang meer totdat ze naar Nederland kunnen.