Een plagerijtje en Binky

Enkele weken terug was ik bij een cliënt van mij die mij trots het begin van zijn breiwerk liet zien. Hij had al prachtige sokken gemaakt en wilde nu een trui voor zichzelf breien. Hij had leuke gemêleerde garen in herfstachtige kleurtjes gekocht en was al een aardig stuk op gang. Nou zijn wij altijd een beetje "plagerig" tegen elkaar, dus ik grap tegen hem: "oh, wat een mooie garen, echte  cavia-kleurtjes!"
Toen vorige week de trui al helemaal af was, kreeg ik de resterende bol met de woorden: "alsjeblieft, daar kun jij cavia's mee maken." Dat liet ik mij geen 2x zeggen, vandaag kreeg hij een sleutelhanger met een mini cavia, mooi passend bij zijn nieuwe trui:

Hij kon er wel om lachen en beloofde hem aan zijn sleutelbos te doen :-D

Ik maakte gebruik van dit patroontje.

Nu maken we er wel een grapje over, maar wat heb ik een bewondering voor deze man; hij is namelijk eenzijdig verlamd en krijgt het toch voor elkaar en dan nog zo snel! Sokken met 5 pennetjes: 2 weken, een herentrui: 2 weken en nu is hij aan een 2e trui bezig, fantastisch!

In mijn vorige blogpost vertelde ik dat ik een inktvisje zou haken voor een zwangere vriendin van mijn zoon, die is inmiddels ook af:

Dit is Blue Boy Inky, kortweg Binky :-)

De foto is even snel vanavond gemaakt met behulp van een spotje, dus niet van de beste kwaliteit, maar wel goed te zien, denk ik zo.

Mag ik even jullie aandacht?

Niet zo zeer voor mijn maaksel, maar wel voor het project waar ik het voor gemaakt heb.
Ik zag ze al eerder bij Angeline en daarna nog op verschillende blogs. Toen ik onlangs bij Ria (Aankleedpopje) volger werd, raakte ik geboeid door het enthousiasme waarmee het project door haar wordt beschreven. Het gaat om het project Små bläckfiskar, oftewel inktvisjes haken voor te vroeg geborenen. De kleintjes schijnen er erg veel baat bij te hebben om de tentakels vast te kunnen grijpen. Ze denken namelijk dat ze de voor hun zo vertrouwde navelstreng vasthebben, wat zorgt voor rust en minder losgetrokken slangetjes. In Zweden is het project al goed van de grond gekomen en daarvoor worden ze door Ria ook verzameld, daar in Nederland het project nog niet loopt. Je kunt er hier (klik) meer over lezen.

Ze zijn heel makkelijk (en leuk!) om te haken en heerlijk als werkje tussendoor. Je mag ze zelfs een naam meegeven en een wens voor het kleintje, dat maakt het toch persoonlijk. Doen jullie ook mee?

Ik heb er inmiddels 1 al klaar, genaamd Orangine (=oranje in het Zweeds):

Nee, hij heeft geen strikje, maar een visje op zijn hoofd, kijk maar:

Ik ga er nog een paar maken, maar 1 zal er in Nederland blijven. Een vriendin van mijn oudste zoon (dus niet ZIJN vriendin!) is zwanger en mijn zoon vind het leuk als ik er eentje maak voor het kleine kereltje, ga ik doen.

Gijs

Deze keer weer eens een amigurumi op normaal formaat.
Het is ijsbeer Gijs, gehaakt volgens een patroon van Christel Krukkert uit het boekje "kleine knuffels haken".
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik blij ben dat hij af is, ik ben er namelijk niet zo tevreden over. Doordat Gijs een heel groot hoofd heeft naar verhouding, heeft hij ook enorme poten gekregen, anders zou hij niet kunnen staan. De minderingen waren er veel naast elkaar, waardoor het niet mogelijk is om het zonder gaatjes te krijgen en het was proppen om alle vier de pootjes onder het kleine lichaam te zetten. Ook de aanzet van de pootjes vind ik niet erg mooi zo, daar ze tot naast het lichaam doorlopen.

Nu heb ik hem gemaakt voor "knuffelactie voor kinderen in het ziekenhuis" (waar ik al eerder knuffeltjes voor haakte), dus dan lijkt het me niet zo'n goed idee om Gijs te borstelen in verband met verstikkingsgevaar, maar dat zou e.e.a. wel kunnen verdoezelen ;-) Ik hoop dat hij een nieuw baasje krijgt die zijn schoonheidsfoutjes niet erg vindt, want hij is wel heel erg lief.
Binnenkort mag hij met de anderen op reis.

Minibeertje voor Joke

Joke, van het blog Welkom in mijn kleine wereldje wordt zaterdag 50 jaar en is gek op beren. Nu had ze bedacht dat het wel leuk zou zijn als ze over de post allerhande beren toegestuurd zou krijgen en daar een give away aan zou koppelen. Leuk om voor de jarige een beertje te maken! Dat er een weggever valt te winnen is leuke bijkomstigheid. Ik hoop wel dat Joke genoeg theekopjes heeft, want volgens mij krijgt ze heel wat beren op haar feestje :-)
Ik heb gezien dat mijn beertje haar brievenbus heeft gevonden, dus kan ik hem nu hier wel laten zien:

Het is een mini-exemplaar geworden, 2,5 cm hoog, ik haakte weer zonder patroon.

Nog een beetje feestelijker gemaakt:

Uiteraard een berenkaartje erbij gemaakt om de felicitaties over te brengen. Let eens op het verschil in grootte tussen kaart en beer; de kaart is normaal A6 formaat.

Joke, ook hier hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag! Veel plezier met alle beren en mensen-visite, maak er een mooie dag van!

Zucht.... blogger maakt weer problemen. Ik mis heel veel van jullie blogberichten, omdat ze niet of pas veel later in mijn bloglijst verschijnen, en dan wel een heel stuk terug in de lijst, dus als ik niet of heel laat reageer, weten jullie waardoor dat komt.

Ik ben er ook niet zeker van of jullie dit bericht zien staan. Wat zal nu weer het probleem zijn?

Echt de laatste

Na de 2 vorige driehoeksjaals, beiden bestemd als cadeautje, wilde ik zelf ook wel graag zo'n sjaal voor de winter. Het is een prettig patroon en ik vind het fijn dat de punt niet zo diep is.
Bij de Wibra zag ik mooie verloopgaren (later ontdekte ik dat ik nu precies dezelfde sjaal heb gehaakt als Haakheks Pauline) en met naald 4 haakte ik hem in iets meer dan een week.
Ik zal hem op deze manier gaan dragen, maar dan natuurlijk wel met mijn winterjas en niet met een t-shirtje :-p:

En om voor jullie beter de sjaal te kunnen zien:

Nu ga ik jullie niet meer lastigvallen met deze sjaal, ik ben hem zelf ook een beetje zat om te haken (maar niet om hem te dragen hoor!) ;-)