Grüßen aus Holland

Tijdens onze vakantie zijn we nog een dag bij een kennis van Remco geweest. Ze kennen elkaar vanwege hun hobby via internet, maar hadden elkaar nog nooit gezien. Spannend!
De man woont met zijn gezin in zuid-oost Duitsland, niet ver van de Tsjechische grens.
We waren uitgenodigd voor een barbecue en mochten op hun erf overnachten.
Uiteraard hadden we een echte Edammer en stroopwafels mee.
Wat was het een geweldige ontmoeting! Heel aardige en zeer gastvrije mensen, we hebben zo genoten. De barbecue was voortreffelijk en zelfs het ontbijt was zeer uitgebreid, wat zijn we in de watten gelegd! En dus wilden we bij thuiskomst nog een extra bedankje opsturen. Nu is de vrouw des huizes dol op tulpen, dus een flinke zak tulpenbollen stond vast. Maar ze waren ook erg gecharmeerd van Remco's houten klompen, haha! Tsja, we werden onthaald in lederhosen en dindl, dan konden die klompen toch niet in de camper blijven.

Als bedankje haakte ik nog 4 sleutelhangers

Ze zijn goed ontvangen. 😊
O ja, de patroontjes komen uit het boekje "Hollands haakplezier" van Christel Krukkert.

Zoals bekend, vind ik haken leuk. En kaarten maken ook, net als zoveel andere hobbies. Maar wat ik nou beslist minder leuk vind is koken, of beter gezegd: in de keuken bezig zijn. Heel af en toe bak ik graag een brood, of iets anders, maar daar moet ik dan echt zin in hebben.
Een paar weken terug had ik peren geoogst, ruim 11 kilo kwam er van mijn kleine boompje met 2 soorten. Al snel bleek dat 1 van de 2 soorten minder goed houdbaar is en ik bakte daarom een perentaart. Geen slechte stap, want hij was toch lekker!

Ik heb meteen nog 2 porties geschild en gesneden in de vriezer gestopt, klaar voor nog 2x taart, jammie! Ook porties gemaakt voor overheerlijke perenflappen en ingevroren. Dat kan in ieder geval niet meer bederven.

Vorige week bakte ik met mijn jongste zoon Havreflarn, bekend als die heerlijke koekjes die je bij Ikea kunt kopen. Ik gebruikte dit recept en zo zagen die van ons er uit:

Ik kan jullie vertellen dat ze nog veel lekkerder waren dan die van Ikea! Deze zijn zeker voor herhaling vatbaar!
En zo heb ik af en toe toch lol in het koken/bakken. (Maar niet te veel hoor, dan blijft er helemaal zo weinig tijd over voor draadjes, papier en andere leuke materialen 😃)

Er staat een paard in de... kast

Tijdens de laatste dagen van mijn vakantie haakte ik ook nog een mini paardje ( zittend ca 14 cm, liggend 19 cm) van katoen. Ik had alleen niet eerder tijd om foto's te maken.

Ook dit is weer een fantastisch patroon van Kristel Droog, ik haakte hem al eerder, kijk maar hier.
Dit exemplaar mag bij zijn vriendjes in mijn virtuele winkeltje pronken ;-)

Kaarten

Ik heb afgelopen tijd nog wat kaarten gemaakt.
Als eerste voor een nichtje die op kamers ging om te studeren.

Haar ouders, mijn broer en schoonzus, vierden hun 23 jarig huwelijksjubileum, dat was natuurlijk ook een kaartje waard.

En tenslotte mocht mijn moeder haar 79ste verjaardag vieren. 3x raden wat één van haar hobby's is 😉

Zij waren het niet, echt niet!

(Vervolg van de posts dd 28-8, 30-8 en 1-9 jl)

Het ging goed en ik durfde de buurmannen weer mee te nemen tijdens een wandeling. Dit keer waren we alweer in Duitsland, in het Thüringer Wald. Oh, wat was het daar prachtig! Het pad ging flink omhoog, we hadden fantastische uitzichten.

En weer naar beneden....

Natuurlijk hebben de buurmannen dit niet zelf gelopen met hun korte beentjes, maar op de vlakke stukken deden ze goed hun best en ze genoten!
En opeens was daar weer zo'n moment:

De schrik sloeg mij om het hart en ja hoor, ze kwam uit het gras tevoorschijn.

"Hé buur, moet je nou eens zien, een echte koe"
"Ja buur, wat zal ze willen?"
"Geen idee buur, we moeten het maar vragen"

O jee, daar gaan we weer....... zucht!

"Hallo dame, ben je verdwaald?"
"Nou nee, maar het is hier zoooooooo saai! Ik word er helemaal moeoeoe van."
De buurmannen keken elkaar aan en riepen in koor:
""Met ons kun je niet mee hoor!""
Ik knipperde even met mijn ogen, stomverbaasd was ik! Want ja, het was een eenzame koe en nog een mooie ook!

"Ajeto, mevrouw, wij gaan weer verder, fijne dag nog!"
En de buurmannen beenden zo vlug ze konden verder.
Pfieuw! Mijn waarschuwing had geholpen.

Maar achter mij hoorde ik:
"Ach, wat een prachtige koe! Kom maar mee, je mag bij mij komen wonen als je dat wilt, daar staan nog veel meer amigurumi."

"WATTTT???? Dit ga je niet menen!"
Maar Remco liep al gezellig kletsend met de koe in zijn handen.
En zo kwam het dat er die avond toch een nieuwkomer bij onze camper zat.

Dit was het laatste deel van het verhaal met Buurman & Buurman. Op dit moment zijn ze weer mét koe in het (voor mij) verre Almelo, bij Remco thuis.

De buurmannen haakte ik al in 2016 (zie hier) naar een patroon van Elfi-Jo.
Het draakje, aapje, olifantje en koetje zijn kooppatronen van Kristel Droog (my Krissie dolls), de mini's. Ze zijn gehaakt met katoen en haaknaald 2,25 en zijn  zittend tussen de 10 en 14 cm hoog. Ze zijn zo leuk om te haken! Inmiddels is er nog 1 af, die houden jullie nog tegoed ;-)
Het draakje, aapje en olifantje staan te pronken in mijn virtuele winkeltje. Ze hebben een heel prettig formaat om vastgehouden te worden door kinderhanden en uiteraard zijn ze allemaal dol op knuffelen ;-)

Hoogtepunt

Het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van onze vakantie was een bezoek aan Pravčická brána, de grootste natuurlijke zandsteenbrug van Europa.
Dit wonderlijke verschijnsel ligt ten Noorden van Praag, tegen de grens met Duitsland aan.

We moesten er een enorme klim voor maken van ruim 7 km (en dan ook echt klimmen, geen geasfalteerd paadje) maar dan zie je ook wel wat!

Op bovenstaande plaatje zie je nog een "rustig" paadje, maar soms was het best ruig. Stenen en boomwortels vormden natuurlijke obstakels waardoor de klim een heel avontuur werd.
Tussendoor was het enorm genieten van het uitzicht.

Regelmatig werden we verrast door stoere rotspartijen

En opeens was hij daar....!

16 meter hoog en 26 meter breed.

WAUW!!!
Ongelofelijk dat moeder natuur zoiets miljoenen jaren geleden heeft kunnen
knutselen!
Deze brug is ontstaan door watererosie, zo indrukwekkend!

Een dak?
Ja, het was een, hoewel niet makkelijk te bereiken, aardig toeristische plek en daar zet men een toegangspoortje en een restaurant neer.

De toegangsprijs en de prijs van het eten viel reuze mee (zoals alle prijzen in Tsjechië), we hadden wel een hapje en drankje verdiend, vonden wij.
Grote vraag was (en is) hoe al het bouwmateriaal voor dit gebouw naar boven is gekomen. De bevoorrading van het restaurant gebeurt kennelijk via een simpel kabelbaantje, maar deze was zeker niet geschikt voor mensen, dus moet het personeel iedere dag deze tocht maken? De route aan de andere kant van de berg bleek wel een stuk korter te zijn, maar is evengoed nog een hele klim. We weten nog steeds niet hoe.
Wij liepen in ieder geval de tocht van ruim 7 km weer naar beneden, dit ging zeker niet eenvoudiger dan omhoog, we hadden onze lichaamsbeweging ruimschoots gehad voor die dag.

Praag

Natuurlijk hadden we ook Praag op ons lijstje staan. We stonden op een camping in een buitenwijk van Praag en konden heel eenvoudig met de metro naar het centrum.
Omdat de buurmannen zich na het vorige verhaal voorbeeldig hadden gedragen (zou mijn toespraak echt indruk hebben gemaakt?) mochten ze dit keer mee onder voorwaarde dat ze niemand zouden uitnodigen om mee te reizen en dat ze zich heel rustig en netjes zouden gedragen ("want jullie weten het hè, ik zet jullie zo in mijn virtuele winkeltje!").
En zo kwam het dat de heren tegenover ons in de metro zaten.

Binnen 10 minuten waren we in hartje Praag en stapten we nieuwsgierig uit.
Wauw, we werden direct overdonderd door de prachtige gebouwen, zoals het concertgebouw:

Natuurlijk bezochten we ook de Karelsbrug, hier gefotografeerd vanaf een andere brug:

We liepen over pleinen vol straatartiesten en door kleine straatjes, langs restaurantjes en imposante kerken en kathedralen

Van de meeste gebouwen hadden we geen idee van de functie, daar Tsjechisch echt voor ons onbegrijpelijk is en aan de buurmannen hadden we wat dat betreft niets, want die hadden het te druk met "toerist in eigen land" uithangen.

We moesten behoorlijk klimmen, de stad is tegen een heuvel op gebouwd, maar dat gaf wel prachtige doorkijkjes

En vergezichten over de hele stad

Ook zagen we prachtige lantaarnpalen.

We zijn lekker uiteten geweest voor weinig en hebben tussendoor nog een icecoffee gedronken.

Ahum, heren!
Nou ja, het was ook wel erg warm, ik vond het goed.
Nog een plaatje "by night" voor we moe maar voldaan terugkeerden naar de camping.

Ik moet zeggen, de buurmannen hebben zich netjes gedragen, ik denk dat de boodschap is overgekomen. Hopelijk groeit het reisgezelschap niet nog meer.

Ik ga jullie in ieder geval nog vertellen over 

wat wij het hoogtepunt van deze reis vonden

(en dat was niet Praag, al was dat ook geweldig mooi)

Even op adem komen

(Vervolg van 28 & 30 augustus j.l.)

Ik heb het stel ook wel eens naar buiten gestuurd, hoor.
Ik ging op vakantie om tot rust te komen, maar met een aap aan boord kun je dat wel vergeten, want dat beweegt constant, om moe van te worden.
En de buurnannen bleven maar roepen wat we écht nog allemaal moesten zien in Tsjechië, afgewisseld met de juiste uitspraak van elk Tsjechisch woord dat ze tegen kwamen (Tsjechisch is voor ons onbegrijpelijk en ik had het al snel opgegeven om wat woordjes te herkennen). Ik weet niet wie vermoeiender was: de aap of de buurmannen, pffffff.
En het draakje, ach die is wel lief en rustig, maar zit de hele tijd te bekijken wat je doet, dat werkt op den duur ook op de zenuwen. Dus, hup! Naar buiten jullie!

Achteraf natuurlijk zo'n slecht idee! Ik had het kunnen weten.....
Want toen ik ze binnen riep om verder te rijden, kwamen er geen vier, maar vijf(!) figuren aanlopen!

Waar kwam die olifant in hemelsnaam vandaan?
Ach, laat maar, ik wil het niet eens weten!

Ik nam hem eerst even apart om hem toe te spreken, maar zeg nou zelf,

Hier kun je toch niet streng tegen zijn?
Vooruit dan maar, we knijpen wel weer een oogje toe.
En de buurmannen? Die heb ik eens heel duidelijk verteld dat ze nu echt niemand meer mogen meenemen, want anders verkoop ik ze. Ze keken me heel geschrokken aan, ik ben benieuwd of het geholpen heeft. Gelukkig wonen die twee al heel lang bij Remco, ik was anders waarschijnlijk al eerder gek van ze geworden.
Och och, wat staat ons nog te wachten?
Volgend jaar wordt elke amigurumi die als verstekeling aan boord klimt buitengezet, hoor, ik heb er thuis al genoeg en wil wel eens een tijdje amigurumiloos zijn!

Zou dit het einde van het verhaal zijn?

Welnee! Was het maar waar!