En toen....

Zondag heb ik jullie verteld dat de schrik me om het hart was geslagen en dat Drusila juist heel blij was. Nou, het duurde wel even voor mijn hartslag weer een beetje normaal was. Maar het duurde ook wel even voor Drusila uit-gejuicht was. Vervolgens sprong madam met een sierlijke heksenzwaai van haar plank in de kast, waar ze sinds januari haar onderkomen heeft (hier kun je nog even kennismaken met Drusila) en rende richting achterdeur; ze wist werkelijk niet hoe snel ze er moest komen. Kat Kronkel in haar kielzog, want die wilde natuurlijk niets missen.

Kijk ze eens rennen!

Buiten grisde ze ongeduldig de vrolijke bezem (met bloem en briefje!) van de mat en spoedde zich terug naar haar plank in de kast. Ik had de indruk dat Drusila wel wist wat er gaande was en wie er achter deze vreemde pakketzending zat. Hmmm...

Kennelijk mocht ik niet meelezen, want ze draaide meteen haar rug naar me toe.
Maar als er verdachte zaken in mijn huis plaatsvinden vind ik dat ik dat ik dat tot op de bodem moet uitzoeken en dus las ik het briefje mee over de schouder van Drusila, wat overigens niet meeviel, want er was met echte hanenpoten geschreven.

Ik zal proberen een goede ondertiteling te geven, want ik weet niet zeker of jullie het ook allemaal goed kunnen lezen: " lieve Drusie, ik kom donderdag 6 juli bij je logeren, ik weet nog niet voor hoe lang. Ik neem Pokie mee."

WATTUH???????????
Drusila! Van wie komt dat briefje? Je kunt toch niet zomaar Jan en Alleman uitnodigen in mijn huis? En dan nemen ze nog vrienden mee ook! En wie is Pokie? Wat staat mij te wachten? Ik wist het wel, ik had je nooit je eigen plank moeten geven!...  En zo briesde ik nog even door, maar Drusila hoorde me helemaal niet, die was aan het dansen en bleef maar zingen: "Ze komt naar hier en brengt veel plezier! Het wordt één groot feest, niets blijft zoals het is geweest!"

Mijn hemel! Wat gaat er gebeuren????
Ik geloof dat ik opeens helemaal niet uitkijk naar donderdag......